(#3937794)
Dobarlanamıyorum, geçen bir günün diğerinden daha fazla yorucu ve zorlayıcı olması, bunlarla mücadele etmek zorunda olmak yıldırıyor beni.
Fiziksel olarak hepsiyle baş edebilirim, hepsinin üstünden gelebilirim ancak mental olarak yorulduğumu hissettiğim an iş bitiyor.
Bu iş nereye kadar böyle gider bilmiyorum acilen kulübeye çekilmem ve bir süre dinlenmem lazım.
Çevremde bulunan istisnasız herkesten uzaklaşıp kimsenin beni tanımadığı bir köyde inek tavuk besleyip biraz kendime gelmem lazım, bütün bunları yaparken olabildiğince dünyadan habersiz olmak beni ekstra kendime getirecek eminim.
Ancak bunu yapabilecek imkanım yok, bırakıp gidemiyoru(z)m. Ben hiç istemeden bana yüklenen sorumluluklardan yoruldum
Ben hiç öğretmen olmak istemedim beni bıraksalar çoban olurdum ya da marangoz ne bileyim daha başka bir şey olurdum ama öğretmen oldum, o zaman bulunduğum yerin en iyisi olmalı yaptığım işi layığıyla yapmalıyım ne bileyim bir şey olmalı
Neyse bunu
(bkz: asosyal günlüğe ) yazmam lazımdı bari kapanışı ona yapayım
Sevgili günlük hiçbir şey yolunda gitmiyor ama ben muazzam birisiyim yapıyorsam en iyisini yaparım mental açıdan ise halledicem azıcık şeyler kaldı
Neyse buraya kadar geldik, bari gidip ders çalışalım kendimize gelelim kimseye mahçup olamam.